WIDZĄC ICH WIARĘ – UZDROWIŁ CHOREGO - VII Niedziela Zwykła  sobota, 21 lutego 2009, 15:00
Dodał: (Admin)
Ile razy idziemy do Jezusa, zastanówmy się: kogo chcemy do Niego przynieść? Wokół jest przecież wielu paralityków, którzy nie mogą lub nie chcą sami przyjść po uzdrowienie. Nie musimy z powodu tłumu odkrywać dachu, aby dostać się do Jezusa. Mamy łatwy dostęp pod sam krzyż, z którego płyną uzdrawiające i zbawiające łaski na nas i na innych.
Kogo przynosimy ze sobą do Chrystusa? Nieraz Bóg tak łączy ludzi, że jeden dźwiga drugiego. Trudny współmałżonek, wyrodne dzieci, starzy i schorowani rodzice, trudni do zniesienia sąsiedzi, współpracownicy… Trzeba umieć ich nieść, trzeba umieć ich dźwigać. Jednym ze znaków naszej wiary jest troska o innych, wyrażana modlitwą.
A jeśli nam samym trudno jest dźwigać, nie wolno się poddać. Trzeba poszukać innych do pomocy – paralityka niosło przecież czterech. Wtedy na swych barkach – wraz z tymi, którzy wierzą – możemy dźwigać ciężar ludzkości: sparaliżowanej, chorej, ślepej, głuchej, aby ją położyć przed Jezusem.
Oby nie było z nami, tak jak z Izraelem, do którego Bóg zwraca się z wyrzutem: nie wzywałeś Mnie, bo się Mną znudziłeś (Iz 43, 22). Wysłuchanie prośby zależy bowiem od wiary.
Pamiętajmy o tym, kiedy przedstawiamy Bogu nasze prośby i kiedy na ołtarzu kładziemy przed Bogiem chleb i wino – owoc naszej pracy i symbol naszych spraw.
abp Władysław Ziółek
Jezus rzekł do paralityka: „Wstań, weź swoje łoże i idź do domu!” (Mk 2, 11)
|
